AT MY WITS’ END

problema! kapag pumasok sa utak ninuman

hahamakin ang lahat siguradong maguguluhan

uumpisahang mag-isip at matatapos din sa kawalan

mapapakagat labi’t mapapapikit at may gustong takasan

ikaw ikaw ang dahilan O kung bakit siya nagkakaganyan

ako ang nakikita’t ako ang nasisisi’t ako ang may kasalanan

matagal ng panahon ang nagdaan at tayo’y magkapatawaran

bumangon ka! tayo’y nasa kasalukuyan at tapos na ang nakaraan

ang pinakamabigat sa lahat ay ang kawalan ng salapi

walang laman ang bulsa’t ang pakiramdam ay aping-api

gusto mong maging hapi’t gustong kumain ng marami

maglaga ng kamote o maglugaw kaya’t ubos biyaya kasi

kalmahin ang sarili’t masarap kumain ng kalamay

nagkukulong sa kuwarto’t palakad-lakad hindi mapalagay

nakatingin sa kisame’t may nakasulat doon  “pasaway”

mag-abang ka sa bintana’t hay salamat lumagpas na si bumbay

pabigat ang mabigat at kikiluhin ba o titimbangin

ang tinutukoy mo ba’y ang mga taong pasanin

kapag may napapala sa iyo’y doon ka lang papansinin

pagbigyan mo minsan at ikaw naman ay aabusuhin

kung minsan ang inaakala mong suliranin ay isang oportunidad

nawalan ka man ng trabaho ngayo’y baka sa iba ka naman mapalad

hindi rin dapat gawing balakid ang isang pagiging may-edad

mas madami ang karanasan mas mataas ang marka ng kalidad

paano nga ba natin masisipat ang may pinagdadaanan

may bumibigat at nahihiyang sa kakakausap ng pinggan

namamayat sa kaiinom ng tubig at lagi kasing natutuyuan

tumatanda ang hitsura’t si kuya’y napapanot na sa bunbunan

maglibang ka mahalin ang sarili’t gawing abala

magdasal at sana’y habaan pa ang iyong pasensya

makihalubilo ka sa mga taong ikaw ay napapatawa

umaksyon! gumawa ng paraan kaysa maghintay ng himala

ang problema’y hindi namamahay kung minsan ay gumigilid

huwag magbulag-bulagan at ang solusyon din ay nasa paligid

pagkatapos makaraos sa isa’y may sumusunod pang tagilid

nagsimula sa maliit hanggang lumaki’t parang walang patid

kung minsan talaga mas nangingibabaw ang respeto kaysa pag-ibig

kapos man ang memorya ng iba sa aking nagawa’t nailista sa tubig

huwag nating sayangin ang natitirang panahon ilalagi pa natin sa daigdig

iwaksi natin ang inggit at ipagkibit balikat ang bagay na hindi mo madaig

natutunan ko na rin dumiretso sa Kanya at Siya’y nakikinig

ang aking pananahimik at magsulat na lamang ay aking ibig

ang bawat laman ng aking sinusulat ay siya rin aking bibig

ako’y tao rin may puno’t dulo’t sa Diyos lamang mananalig

by MRS. PUNK ROCK CIELITO’S #EBIGAN BOOK

That’s really Pilyamazing! Tangkilikin po natin ang sariling atin. SUBSCRIBE NOW! Maraming salamat po.

If you hit this button below, your donation goes to charity.