nakatayo nga akong muli dito sa may tulay

nakatitig sa dati bakit kaya sadyang walang kulay

walang tubig ngunit malalim naman ang hukay

bakas ang pinagdaanan ng tubig at umapaw pati sa tulay

dati-rati’y dito ako madalas nagpapalipas ng oras

kapag pakiramdam ko’y kinakapos ako ng lakas

humihinga ako nang malalim at sa mga tao’y umiiwas

gusto ko kasing mapag-isa’t sa kahoy ay humahampas

ako’y nangibang bayan lamang ngunit patuloy pa rin

paggising ko sa umaga’y lagi kang nagpapa-alala sa akin

nagsilbi kang inspirasyon sa aking mga hangarin

sana’y makapiling kang muli gaya ng iyong bilin

bagamat milya-milya ang ating layo sa isa’t-isa

hindi rin ako nawalan ng kahit katiting na pag-asa

sa araw-araw ay kausap ka’t pareho tayong masaya

subalit dumating ang sandaling bumibigat ang ating dala

nasaktan ako ng labis sa iyong nabigong mga pangako

lagi kitang hinihintay at talagang ako’y nasasabik sa iyo

madali kang bumigay at nakinig ka sa payo ng ibang tao

ako’y hindi naman nagbago’t ako sana’y pinakinggan mo

saan nga ba tayo nagkulang o ako ba’y sadyang nagkamali

tinapos ko nga ang ating relasyon at ako yata’y nagmadali

sa bandang huli’y labis talaga ang aking pagsisisi

ngunit lumayo ka na’t hindi mo na ako binalikan muli 

ang tulay na ito ang tangi kong naging saksi

sa ating pagmamahalan ng walang pasubali

dito ako’y nagtatatalon sa tuwa’t nag-iiyak pati

ito’y naging aking matalik na kaibigang pipi

nagbabalik sa aking ala-ala ang bawat sandali

ang aking nakaraan at isang tunay na pangyayari

sa aking pakikinig ng awiting ito’y ako’y nabighani

napatingin ako sa ulap at parang may kumurot pati

sige na’t ipipikit kong muli ang aking mga mata

umihip ang hangin at tinangay muli ang iyong mukha

nang dumilat akong muli sa ulap nga’y naglaho ka